ಎ ಹ್ಯಾಂಡ್ಬುಕ್ ಆಫ಼್‌ ಕನ್ನಡ ಪ್ರಾವರ್ಬ್ಸ್ ಪುಸ್ತಕದಿಂದ ಗಾದೆಗಳು

ಎ ಹ್ಯಾಂಡ್ಬುಕ್ ಆಫ಼್‌ ಕನ್ನಡ ಪ್ರಾವರ್ಬ್ಸ್ ಪುಸ್ತಕದಿಂದ ಗಾದೆಗಳು

ಅ

ಅಕ್ಕನ ಚಿನ್ನವಾದರೂ ಅಗಸಾಲೆ ಬಿಡಾ,ಅಣ್ಣನ ಚಿನ್ನವಾದರೂ ಅಗಸಾಲೆ ಗುಂಜಿ ತೂಕ ಕದಿಯದೆ ಬೆಡಾ.
ಅಕ್ಕನ ಹಗೆ ಭಾವನ ನೆಂಟು.
ಅಕ್ಕಿ ಯೆಂದರೆ ಪ್ರಾಣ ನೆಂಟರೆಂದರೆ ಜೀವ.ನೆಂಟರೆಲ್ಲಾ ಖರೆ ಕಂಟಲೆ ಚೀಲಕ್ಕೆ ಕೈ ಹಾಕ ಬೇಡಿ.
ಅಕ್ಕಿ ಸರಿಯಾಗ ಬಾರದು ಅಕ್ಕನ ಮಕ್ಕಳು ಬಡವಾಗ ಬಾರದು.
ಅಕ್ಕಿ ಸರಿಯಾಗ ಬಾರದು ಅಕ್ಕನ ಮಕ್ಕಳು ಬಡವಾಗ ಬಾರದು.
ಅಗಸತ ಕತ್ತೆ ಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಡೊಂಬರಿಗೆ ತ್ಯಾಗಾ ಹಅಕಿದ ಹಅಗೆ, ಹಳ್ಳಿ ದೇವರು ತಲೆ ಹೊಡೆದು ಡಿಲ್ಲೀ ದೇವರ ಹೊಟ್ಟೆ ಹೊರೆದ ಹಾಗೆ.
ಅಗಸನ ಕತ್ತೆ ಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಡೊಂಬರಿಗೆ ತ್ಯಾಗಾ ಹಾಕಿದ ಹಾಗೆ.
ಅಗಸನ ಬಡಿವಾರವೆಲ್ಲಾ ಹೆರರ ಬಟ್ಟೆಯ ಮೇಲೆ.
ಅಗಸಾಲೆ ಕಿವಿ ಚುಚ್ಚಿದರೆ ನೋವಿಲ್ಲ.
ಅಗ್ಗಸೂರೆ ಅನ್ನವೆಂದು ಸೀರೆ ಬೀಚ್ಚಿ ಉಂಡಳು.
ಅಜ್ಜಿಗೆ ಅರಿವೆಯ ಚಿಂತೆ ಮಗಳಿಗೆ ಗಂಡನ ಚಿಂತೆ ಮೊಮ್ಮಗಳಗೆ ಕಜ್ಜಾಯದ ಚಿಂತೆ.
ಅಜ್ಜಿ ಸಾಕಿದ ಮಗ ಬೊಜ್ಜಕ್ಕೂ ಬಾರದು.
ಅಡವಿಯ ಡೊಣ್ಣೆ ಪರದೇಶಿಯ ತಲೆ.
ಅಡಿಕೆ ಉಡಿಯಲ್ಲಿ ಹಾಕ ಬಹುದು ಮರವಾರ ಮೇಲೆ ಕೂಡದು, ಗಿಡವಾಗಿ ಬೊಗ್ಗದ್ದು ಮರವಾಗಿ ಬೊಗ್ಗೀತೇ.
ಅಡಿಕೆ ಕದ್ದವ ಆನೆ ಕದ್ದಾನು.
ಅಡಿಕೆಗೆ ಹೋದ ಮಾನ ಆನೆ ಕೊಟ್ಟರೂ ಬಂದೀತೇ.
ಅಡೋದು ಗಾಂಡಳಿಗೆ ಬಡಿಸೋದು ಬೀಸಳಿಗೆ.
ಅತಿ ಆಸೆ ಗತಿ ಕೇಡು
ಅತಿ ಸ್ಸೇಹ ಗತಿ ಕೇಡು.
ಅತ್ತೆಗೆ ಒಂದು ಮಾತು ಸೊಸೆಗೆ ಪ್ರಾಣ ಸಂಕಟ.
ಅತ್ತೆ ಯೊಡಡೆದ ಪಾತ್ತೆಗೆ ಬೆಲೆ ಇಲ್ಲ.
ಅಪ್ಪ ತಿಂದರೆ ಸಾಲದೋ ಕಾವಲಿ ಛಿದ್ರೆ ಏಕೆ.
ಅಪ್ಪ ನೆಟ್ಟಾಲದ ಮರವೆಂದು ನೇಣು ಮಾಕಿಕೊಳ್ಳ ಬಹುದೇ.
ಅಬಟೆ ಕಾಯಿ ಇಲ್ಲದೆದ್ದರೆ ಔತಣ ಉಳಿದೀತೇ.
ಅಬದ್ಧಕ್ಕೆ ಅಪ್ಪಣೆಯೇ ಅಂದರೆ ಬಾಯಿಗೆ ಬಂದಷ್ಟು.
ಅಮ್ಮನ ಮನಸ್ಸು ಬೆಲ್ಲದ ಹಾಗೆ ಮಗಳ ಮನಸ್ಸು ಕಲ್ಲಿನ ಹಾಗೆ.
ಅರಗಿನಂತೆ ತಾಯಿ ಮರದಂತೆ ಮಕ್ಕಳು.
ಅರಮನೆಯ ಮುಂದಿರಬೇಡ ಕುದುರೆಯ ಹಿಂದಿರಬೇಡ.
ಅರಸನ ಕುದುರೆ ಲಾಯದಲ್ಲೇ ಮುಪ್ಪಾಯಿತು.
ಅರಸನ ಕಂಡ ಹಾಗಾಯಿತು, ಬಿಟ್ಟೀಮಾಡಿದ ಹಾಗಾಯಿತು.
ಅರೆದವ ಕುಡಿದಾನು.
ಅರೆಪಾವಿನವರ ಆರ್ಭಟ ಬಹಳ.
ಅರ್ತಿಗೆ ಬಳೆ ತೊಟ್ಟರೆ ಕೈ ಕೊಡಹಿದರೆ ಹೋದೀತೇ.
ಅಲ್ಪಗೆ ಐಶ್ವರ್ಯ ಬಂದರೆ ಅರ್ಧರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಕೊಡೆ ಹಿಡಿಸಿಕೊಂಡ.
ಅಲ್ಪರ ಸಂಗ ಅಭಿಮಾನ ಭಂಗ.
ಅಲ್ಪ ವಿದ್ಯಾ ಮಹಾ ಗರ್ವಿ.
ಅವರವರಿಗೆ ಎಣ್ಣೆ ಸೀಗೆ.
ಅಳಿವುದೇ ಕಾಯ ಉಳಿವುದೇ ಕೀರ್ತಿ.
ಅಂಗಳ ಹಾರಿ ಗಗನ ಹಾರಬೇಕು.
ಅಂಜಿದವನಮೇಲೆ ಕಪ್ಪೆ ಬಿದ್ದ ಹಾಗೆ.
ಅಂದಿಗೆ ಅದೇ ಸುಖ ಇಂದಿಗೆ ಇದೇ ಸುಖ.
ಅಂಬಲೀ ಕುಡಿಯುವವನಿಗೆ ಮೀಸೆತಿಕ್ಕುವವನೊಬ್ಬ.

ಆ

ಆಕಳು ಕಪ್ಪಾದರೆ ಹಾಲು ಕಪ್ಪೇ.
ಆಗಕ್ಕೆ ಭೋಗವೇ ಸಾಕ್ಷಿ.
ಆಗೋ ಪೂಜೆ ಆಗುತ್ತಿತಲ್ಲಿ ಊದೋ ಶಂಖೂದಿ ಬಿಡುವ.
ಆಚಾರ್ಯರಿಗೆ ಮಂತ್ರಕ್ಕಿಂತ ಉಗುಳು ಹೆಚ್ಚು.
ಆಡಿ ತಪ್ಪ ಬೇಡ ಓಡಿ ಸಿಕ್ಕ ಬೇಡ.
ಆಡುತ್ತಾ ಆಡುತ್ತಾ ಭಾಷೆ, ಹಾಡುತ್ತಾ ಹಾಡುತ್ತಾ ರಾಗ.
ಆಡುವದು ಮಡಿ,ಉಂಬೋದು ಮೈಲಿಗೆ.
ಆತ್ಮ ಕಾದು ಧರ್ಮ.
ಆದರೆ ಹೋದರೆ ಹತ್ತಿ ಬೆಳೆದರೆ ಅಜ್ಜಿ ನಿನಗೊಂದು ಪಟ್ಟಿ ಸೀರೆ.
ಆನ ಸಾಧುವಾದರೆ ಅಗಸ ಮೋಳಿಗೆ ಹೇರಿದ.
ಆನೆ ಮೆಟ್ಟದ್ದೇ ಸಂದು ಸಟ್ಟ ಕಟ್ಟದ್ದೇ ಪಟ್ಟಣ.
ಆನೆಯ ಭಾರ ಆನೆಗೆ ಇರುವೆಯ ಭಾರ ಇರುವೆಗೆ.
ಆನೇ ಕೈಲಿ ಕಬ್ಬು ಕೊಟ್ಟ ಹಾಗೆ.
ಆಪತಿಗೆ ಹರಕೆ ಸಂಪತಿಗೆ ಮರವು.
ಆಯಗಾರನ ಮನೆಯ ಎತ್ತು ತೆಕ್ಕೊಳ್ಲಬಾರದು ಪೂಜಾರಿ ವಾನೆಯ ಹೆಣ್ಣ ತೆಕ್ಕೊಳ್ಳಬಅರದು.
ಆರು ಯತ್ನ ತನ್ನದು ಏಳನೇದು ದೈವೇಚ‍್ಛೆ'
ಆರು ಹಡದಾಕೆಯ ಮುಂದೆ ಮೂರು ಹಡದಾಕೆ ಆಚಾರ ಹೇಳಿದಳು.
ಆಲಸ್ಯದವರಿಗೆ ಎರಡು ಕೆಲಸ ಲೋಭಿಗೆ ಮೂರು ಖರ್ಚು.
ಆಲಸ್ಯಂ ಅಮೃತಂ ವಿಷಂ.
ಆಷಾಡದ ಗಾಳಿ ಬೀಸಿ ಬೀಸಿ ಬಡಿವಾಗ ಹೇಸಿ ನನ್ನ ಜೀವ ಹೆಂಗಸಾಗ ಬಾರದೆ.
ಆಸೆಗೆ ನಾಶವಿಲ್ಲ.
ಆಸೆ ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು ಆಯುಷ್ಯ ಕಮ್ಮಿಯಾಯಿತು.
ಆಂಡಿಗೆ ಅರಿವೆ ಇಲ್ಲಾ ತುಟಿಗೆ ತೆಳಿ ಇಲ್ಲಾ.

ಇ

ಇಕ್ಕಲಾರದ ಕೈ ಎಂಜಲು.
ಇಕ್ಕುವವಳು ನಮ್ಮವಳಾದರೆ ಕೊಟ್ಟಗೆಯಾಲ್ಲಾದರೂ ಉಣಲಕ್ಕು.
ಇಕ್ಕೇರಿ ತನಕ ಬಳಗ,ಮಾನ ಮುಚ್ಚಲಿಕ್ಕೆ ಅರಿವೆ ಇಲ್ಲ.
ಇಡೀ ಮುಳುಗಿದರೂ ಮೂಗು ಮೇಲೆ.
ಇತ್ತಿತ್ತ ಬಾ ಅಂದರೆ ಹೆಗಲೇರಿ ಕೂತ.
ಇದ್ದ ಊರು ಸುದ್ದಿ ಇದ್ದಲ್ಲಿ ತಿಗೆಯ ಬಾರದು. ಬೇವೂರ ಸುದ್ದಿ ಹೋದಲ್ಲಿ ತೆಗೆಯ ಬಾರದು.
ಇದ್ದದ್ದು ಹೇಳಿದರೆ ಹದ್ದಿನಂತೆ ಮೋರೆಯಾಯಿತು.
ಇದ್ದದ್ದು ಹೋಯಿತು ಮದ್ದಿನ ಗುಣ.
ಇದ್ದಲು ಮಶಿಯಂಥಾ ಮೆಯ್ಯ ಉಜ್ಜಿ ಉಜ್ಜಿ ತೊಳೆದರೂ ಇದ್ದ ರೂಪವಲ್ಲದೆ ಪ್ರತಿ ರೂಪವಾಗದು.
ಇದ್ದಲ್ಲಿ ಗವುಡ ಹೋದಲ್ಲಿ ಕಿವುಡ.
ಇದ್ದವರು ಮೂರು ಕದ್ದವರು ಯಾರು.
ಇಬ್ಬರ ನ್ಯಾಯ ಒಬ್ಬನಿಗೆ ಆಯ.
ಇಬ್ಬರಿದ್ದರೆ ಏಕಾಂತ ಮೂವರಿದ್ದರೆ ಲೋಕಾಂತ.
ಇಲಿಗೆ ಹೆದರಿ ಹುಲಿಯ ಬಾಯಿಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದಾ.
ಇಲಿಯ ವ್ಯಾಜ್ಯಕ್ಕೆ ಬೆಕ್ಕು ಸಾಕ್ಷಿ.
ಇಲಿ ಹೆಚ್ಚತೆಂದು ಮನೆಗೆ ಉರಿಯನಿಡ ಬಾರದು.
ಇಲ್ಲದ ಬದುಕುಮಾಡಿ ಇಲಿಯಪ್ಪಗೆ ಚಲ್ಲಣ ಹೊದಿಸಿದ.

ಈ

ಈ ಕಾಲಕ್ಕೆ ಆಡ್ಡೆ ಬಿಡ್ಡೆ,ಮುಂದಕ್ಕೆ ಓಡಿನ ಉಪ್ಪರಿಗೆ.

ಉ

ಉಗಿದರೆ ತುಪಪ್ಪ ಕೆಡುತ್ತದೆ ನುಂಗಿದರೆ ಗಂಟ್ಲು ಕೆಡುತ್ತದೆ.
ಉಗುರಿನಲ್ಲಿ ಹೋಗುವದಕ್ಕೆ ಕೊಡಲಿ ಯಾಕೆ.
ಉಡೋಕೆ ಇಲ್ಲದವ ಮೈಲಿಗೆಗೆ ಹೇಸ,ಉಂಬೋಕೆ ಇಲ್ಲದವ ಎಂಜಲಿಗೆ ಹೇಸು.
ಉಣದಿದ್ದವನ ಹಸಿವೆ ಉಂಡವನು ಅರಿಯನಾ.
ಉಣ್ಣ ಬೇಡ ತಿನ್ನ ಬೇಡ ಹೊಗೆಯ ಬಾಯಿಯಲ್ಲಿ ಸತ್ತೆ.
ಉತ್ತಮನೆತ್ತ ಹೋರೂ ಶುಭವೇ.
ಉತ್ತಮ ಹೊಲ,ಮಧ್ಯಮ ವ್ಯಾಪಾರ,ಕನಿಷ್ಠ ಚಾಕರಿ.
ಉತ್ತರಾಸ್ಯಾಸ ಹೋಗುವಾಗ ಉಪ್ಪರಿಗೆ ಹಿಡಿದರೆ ತಡದೀತೇ.
ಉದ್ಯೋಗಂ ಪುರುಷ ಲಕ್ಷಣಂ.
ಉರಿಗೊಬ್ಬ ಹೆಗ್ಗಡೆ ಗೋಲೆಗೊಂದು ಬಸವ.
ಉರಿಯುವ ಬೆಂಕಿಯಲ್ಲಿ ಎಣ್ಣೆ ಹೊಯಿದ ಹಾಗೆ.
ಉಳಿ ಸಣ್ಣದಾದರೂ ಮರಾ ಕಡಿಯೋದು ಬಿಡದು.
ಉಂಡದ್ದು ಉಂಡ ಹಾಗೆ ಹೋದರೆ ವೈದ್ಯನ ಹಂಗೇನು.
ಉಂಡ ಮನೆಗೆರಡನ್ನು ಬಗೆವಾತನೆ ಮೂರ್ಖ.
ಉಂಡವನಿಗೆ ಊಟ ಬೇಡ ಗುಂಡು ಕಲ್ಲಿಗೆ ಎಣ್ಣೆ ಬೇಡ.
ಉಂಡವನಿಗೆ ಹಸಿವೆ ಇಲ್ಲ.
ಉಂಡಿಯೇನೋ ಗುಂಡಾ ಅಂದರೆಮುಂಡಾಸು ಮೂವತ್ತು ಮೂಳೆ.
ಉಂಬಾಗ ಉಡುವಾಗ ಊರೆಲ್ಲಾ ನೆಂಟರು.
ಉಂಬೋಕೆ ಉಡೋಕೆ ಟಣ್ಣಪ್ಪ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ ಡೊಣ್ಣಪ್ಪ.

ಊ

ಊಟಕ್ಕಿಲ್ಲದ ಉಪ್ಪಿನ ಕಾಯಿ ಯಾತಕ್ಕೂ ಬೇಡ.
ಊಟ ಬಲ್ಲವನಿಗೆ ರೋಗವೆಲ್ಲ ಮಾತು ಬಲ್ಲವನಿಗೆ ಜಗಳವಿಲ್ಲ.
ಊರ ಮುಮದೆ ನೇಗಲು ಹೂಡಿದರೆ ಕಂಡ ಕಂಡವರಿಗೆಲ್ಲಾ ಒಂದು ಮಾತು.
ಊರ ಮುಂದೆ ಕುಂಟೆ ಇಟ್ಟರೆ ಒಬ್ಬ ಕಡದು ಅಂದ,ಒಬ್ಬ ಬಳದು ಅಂದ
ಊರು ದೂರವಾಯಿತು ಕಾಡು ಹತ್ತರವಾಯಿತು
ಊರುಬಿಟ್ಟರೆ ನಗೆ, ಗಡ್ಡಾ ಹತ್ತಿದರೆ ಜಗೆ,ಇದ್ದಲ್ಲಿ ಇದ್ದರೆ ಒಂದು ಬಗೆ.
ಊರೆಲ್ಲಾ ಸಾರೆ ಆದ ಮೇಲ ಬಾಗಲು ಮುಚ್ಚಿದರು.

ಎ

ಎಡರಿನೊಳ್ ಎದೆ ಗುಂದ ಬಾರದು.
ಎಡವಿದ ಕಾಲು ಎಡವುದು ಹೆಚ್ಚು.
ಎಣ್ಣೆ ಅಳೆದ ಮಾನದ ಜಿಡ್ಡು ಹೋದೀತೇ.
ಎತ್ತ ಬಿದ್ದರೂ ಮೂಗು ಮೇಲೆ.
ಎತ್ತ ಹೋದರೂ ಮೃತ್ಯ ಬಿಡದು
ಎತ್ತ ಹೋದರೂ ಮೃತ್ಯು ಬಿಡದು.
ಎತ್ತಿನ ಮುಂದೆ ತೆಂಗಿನ ಕಾಯಿ ಹಾಕಿದ ಹಾಗೆ.
ಎತ್ತು ಎರೆಗೆ ಎಳೆಯಿತು ಕೋಣ ಕೆರೆಗೆ ಎಳೆಯಿತು.
ಎತ್ತು ಒಳ್ಳೇದಾದರೆ ಇದ್ದೆ ಊರಲ್ಲೇ ಗಿರಾಕಿ.
ಎರಡು ದಾಸರಿಗೆ ನಂಬಿ ಕುರುಡ ದಾಸ ಕೆಟ್ಟ.
ಎರದೂ ಕೈ ತಟ್ಟಿದರೆ ಶಬ್ದ.
ಎರವಿನವರು ಎರವು ಕಸಕೊಂಡರೆ ಕೆರೆವಿನ ಹಾಗೆ ಮೋರೆಯಾಯಿತು.
ಎರವು ಸಿರಿಯಲ್ಲಾ ಬಾವು ಡೊಳ್ಳಲ್ಲ. ನೆರೆಮನೆಯ ಅಕ್ಕನ ಗಂಡ ಭಾವನಲ್ಲ.
ಎಲ್ಲಾ ಬಣ್ಣ ಮಶಿ ನುಂಗಿತು.ಹಲವು ಚಿತ್ತಾರ ಮಶಿ ನುಂಗಿತು.
ಎಷ್ಟು ನೂತರೂ ಹಂಜಿಯಲ್ಲದೆ ನೂಲಲ್ಲ.

ಏ

ಏರಿದವ ಇಳಿದಾನು.
ಏಳರಲ್ಲಿ ನರಲೋ ಎಪ್ಪತ್ತರಲ್ಲಿ ಬರಲೋ.

ಒ

ಒಡಂಬಡಿಕೆಯಿಂದ ಆಗುವದು ದಡಂಬಡಿಕೆಯಿಂದ ಆದೀತೇ.
ಒಬ್ಬನಿಗಿಂತ ಇಬ್ಬರು ಲೇಸು.
ಒರಳಲ್ಲಿ ಕೂತರೆ ಒನಿಕೇ ಪೆಟ್ಟು ತಪ್ಪಿಸ ಬಹುದೇ.
ಒಲ್ಲದ ಗಂಡಗೆ ಬೆಣ್ಣೆಯಲ್ಲಿ ಕಲ್ಲು.
ಒಳಗೆ ಬಂದರೆ ಮಾಯಿಯ ಅಲೆ ಹೊರಗೆ ಹೋದರೆ ಚವುಳಿ ಅಲೆ.
ಒಂದು ಅತ್ತೆ ಕಾಲ ಒಂದು ಸೊಸೆ ಕಾಲ.
ಒಂದು ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬೆಣ್ಣೆ ಮತ್ತೊಂದು ಕಣ್ಣಿಗೆ ಸಿಣ್ಣ ತೊಡೆಯಬಹುದೇ.
ಒಂದು ಸಾರಿ ಬಿದ್ದ ಬಾವಿಗೆ ಹಂದಿಯಾದರೂ ಬೀಳದು.
ಒಂದು ಸಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಬಾವಿಗೆ ಬಿದ್ದರೆ ಏಳು ಸಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಏಳಕೂಡದು.

ಓ

ಓಡಕ್ಕೆ ಆಗುವ ಮರ ಕೀಲಿಗೆ ಕಡಿಯ ಬಾರದು.
ಓಡಲಾರದವ ಒರಳು ಹೊತ್ತು ಒಡೇನೆಂದನಂತೆ.
ಓದಿ ಓದಿ ಮರುಳಾದ ಕೋಚ ಭಟ್ಟ.

ಕ

ಕಚ್ಚೂವ ನಾಯಿ ಬೊಗಳದು ಬೊಗಳುವ ನಾಯಿ ಕಚ್ಚದು.
ಕಣ್ಣ ಮುಂದೆ ಇದ್ದರೆ ದನ ಬೆನ್ನ ಹಿಂದೆ ಇದ್ದರೆ ಮಗಳು.
ಕಣ್ಣಾರೆ ಕಂಡರೂ ಪರಾಮರಿಸಿ ನೋಡಿ ಕೊಳ್ಳ ಬೇಕು.
ಕತ್ತೆ ಕರ್ಕಿಗೆಮರುಳು ಗೊಡ್ಡೆಮ್ಮೆ ಹಿತ್ತಲಿಗೆ ಮರುಳು.
ಕತ್ತೆ ಕಸ್ತೂರಿ ಹೊತ್ತ ಹಾಗೆ.
ಕದಾ ತಿನ್ನುವವರ ಮನೇಲಿ ಹಪ್ಪಳ ಬಾಳುವದೇ.
ಕನ್ನವಿಡುವ ಕಳ್ಳನಿಗೆ ಮನ್ನಿಸಿ ತಂದಹಾಗೆ.
ಕಪ್ಪರ ತಿಪ್ಪೇಲಿಟ್ಟರೂ ತನ್ನ ವಾಸನೆ ಬಿಟ್ಟೀತೇ.
ಕಪ್ಪೆ ಕೂಗಿ ಮಳೆ ಬರಸಿತು.
ಕಬ್ಬು ಡೂಂಕಾದರೆ ಸವೆ ಡೊಂಕೇ.
ಕರಣ ತಪ್ಪಿದರೆ ಮರಣ
ಕರಿಯದ ಮನೆಗೆ ಕಳಸಗಿತ್ತಿಯಾಗಿ ಹೋದಂತೆ.
ಕರೆದು ಉಣ್ಣುವ ಮೊಲೆ ಕೊಯಿದು ಉಣ್ಣ ಬಾರದು.
ಕಲ್ಲು ಇದ್ದಾಗನಾಯಿ ಇಲ್ಲ ನಾಯಿ ಇದ್ದಾಗ ಕಲ್ಲು ಇಲ್ಲ.
ಕಷ್ಟವಿಲ್ಲದೆ ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲಾ.
ಕಸ ತಿನ್ನುವದಕ್ಕಿಂತ ತುಸ ತಿನ್ನ ಬೇಕು.
ಕಸವನ್ನು ರಸಮಾಡ ಬೇಕು
ಕಳೃ ಕಲೃಗೆ ನೆಂಟು ಹುಳಿ ಮೆಣಸಿಗೆ ನಂಟು.
ಕಳ್ಳನ ಹೆಜ್ಜೆ ಕಳ್ಳನೇ ಬಲ್ಲಾ
ಕಳ‍್ಳನಿಗೆ ಕಡು ನಾಲಿಗೆ.
ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ತಿರುಗಿ ಕಟ್ಟಿಗೆ ಇಲ್ಲ ಅಂದ ಹಾಗೆ.
ಕಾಲ ತೊಂಕಿದರೆ ಹಾವು ಕಚ್ಚದೆ ಬೆಡದು.
ಕಾಂಚನಂ ಕಾರ್ಯಸಿದ್ಧಿ.
ಕೀಲು ಸಣ್ಣದಾದರೂ ಗಾಲಿ ನಡಿಸುತ್ತದೆ.
ಕುಣಿಕಲಿಕ್ಕೆ ತಿಳಿಯದಿದ್ದರೆ ಅಂಗಳ ಓರೆ.
ಕುಮಬಾರನ ಆವಿಇಗೆಯಲ್ಲಿ ತಾಂತ್ರದ ಚೆಮಬು ಹುಡುಕಿದಂತೆ.
ಕುರಿ ನಂದುವರು ಕಟುಗ.
ಕುರುಡ ಕಣ್ಣಿಗಿಂತ ಮೆಳ್ಳೆಗಣ್ಣು ವಾಸಿ.
ಕುರುಡಗೆ ಹಗಲೇನು ಇರುಳೇನು.
ಕುರುಡರೊಳಗೆ ವಿರಾಳನೇ ಶ್ರೇಷ್ಠ.
ಕುರುಡಿಯಾಗಲಿ ಕುಂಟಿಯಾಗಲಿ ಮದುವೆ ಹೆಂಡತಿ ಲೇಸು.
ಕುರುವಿನ ಬೇನೆ ಗುರುವೇ ಬಲ್ಲ
ಕುಲಕಂಮಡು ಹಣ್ಣು, ಮರಕಂಡು ಬಳ್ಳಿ, ಜಲನೋಡಿ ಭಾವಿ.
ಕುಲವನ್ನು ನಾಲಿಗೆ ಹೇಳಿವದು
ಕುಂಡೆ ಬೆಳೆದರೆ ಗೌಡನಾದಾನೇ.
ಕುಂಬಳಕಾಯಿ ಕ‍ಳ್ಳ ಅಂದರೆ ಹೆಗಲು ಮುಟ್ಟಿ ನೋಡಿದ.
ಕುಂಬಾರಗೆ ವರುಷ ದೊಣ್ಣೆಗೆ ನಿಮಿಷ.
ಕೂತು ಉಣ್ಣುವವನಿಗೆ ಕುಡಿಕೆ ಹಣಸಾಲದು.
ಕೂಸು ಕಾಸ ಹಡೆಯದು ಜೋಗುಳು ಮುಗಿಲ ಮುಟ್ಟತು.
ಕೂಳು ಚೆಲ್ಲಿದ ಕಡೆ ಸಾವಿರ ಕಾಗೆ.
ಕೆಟ್ಟನಕ ಬುದ್ದಿ ಬಾರದು ಹೆಟ್ಟನಕ ಯೆಣ್ಣೆ ಬಾರದು.
ಕೆಟ್ಟ ಮೇಲೆ ಬುದ್ಧಿ ಬಂತು.
ಕೆಟ್ಟವನಿಗೆ ಬೆಟ್ಟವಿಲ್ಲಾ ಕಣ್ಣು.
ಕೆಡುವ ಕಾಲಕ್ಕೆ ಬುದ್ಧಿ ಇಲ್ಲ ಮರಣ ಕಾಲಕ್ಕೆ ಮದ್ದಿಲ್ಲ.
ಕೆಮ್ಮುವವಳಾದರೂ ನಮ್ಮವಳೇ ಲೇಸು.
ಕೆರೆಯ ಮುಂದೆ ಅರವಟ್ಟಗೆಯೇ,ಸಮುದ್ರದ ಮುಂದೆ ಅರವಟ್ಟಗೆಯೇ.
ಕೆರೇ ಹಾವು ಓಡುತ್ತದೆಂತ ಕಕ್ಕಳು ಓಡಿತಂತೆ.
ಕೆಂಬೋತ ಕುಣಿಯುತ್ತದೆಂತ ಕಸಬಾರಿ ಕುಣಿದು ಒಲೆಯಲ್ಲಿ ಬೆತ್ತು.
ಕೇಡು ಬರುವ ಕಾಲಕ್ಕೆ ಕೂಡುವದು ದುರ್ಬುದ್ಧಿ.
ಕೈಗೆ ನಿಲುಕದ್ದು ಸರ್ವ ಮಾನ್ಯ.
ಕೈಗೆ ಬಂದ ತುತ್ತು ಬಾಯಿಗೆ ಇಲ್ಲ.
ಕೈ ತಣ್ಣಗೆ ಮಾಡು.
ಕೊಟ್ಟ ಕೈ ಆಸೆ ಕೊಡದ ಕೈ ಹೆದರಿಕೆ.
ಕೊಟ್ಟು ಕೆಟ್ಟವರಿಲ್ಲ ತಿರಿದು ಬದುಕಿದವರಿಲ್ಲ.
ಕೊಡಲಿ ಕಾವು ಕುಲಕ್ಕೆ ಮೃತ್ಯು.
ಕೊಡುವವನು ಕಂಡರೆ ಬೇಡುವವರು ಬಹಳ
ಕೊಂದವನಿಗೆ ಕೊಲೆ ತಪ್ಪದು
ಕೋಟಿ ವಿದ್ಯೆಯೂ ಕೂಳಿಗೋಸ್ಕರವೇ.
ಕೋಲು ಮುರಿಯ ಬಾರದು ಹಾವು ಸಾಯ ಬಾರದು.
ಕೋಳಿಯ ಕಾಲಿಗೆ ಗೆಜ್ಜೆ ಕಟ್ಟಿದರೆ ತಿಪ್ಪೇ ಕೆರೆಯದೆ ಬಿಟ್ಟೀತೇ.
ಕಂಚಿಗೆ ಹೋದರೂ ಮಂಚಕ್ಕೆ ನಾಲ್ಕೇ ಕಾಲು.
ಕಂಡವರ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಬಾವಿಯಲ್ಲಿ ಬೂಡಿ ಆಳಾ ನೋಡಿದ ಹಾಗೆ.
ಕಂಡು ಸಾಕಿದ ಮಕ್ಕಳ ಕಣ್ಣು ಕುರುಡು.

ಖ

ಖಜ್ಜಿ ಇದ್ದವನಿಗೆ ಲಜ್ಜೆ ಇಲ್ಲ ಸಾಲ ಇದ್ದವನಿಗೆ ಸಡ್ಡೆ ಇಲ್ಲ.

ಗ

ಗಾಣತಿ ಅಯ್ಯೋ ಅಂದರೆ ನೆತ್ತಿ ಗಾಗದು.
ಗಾರ್ಧಭ ಗಾಯನ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.
ಗಾಳಿ ಇಲ್ಲದೆ ಎಲೆ ಅಲ್ಲಾಡದು.
ಗಾಳಿಗೆ ಬಂದದ್ದು ನೀರಿಗೆ ಹೋಯಿತು.
ಗಾಳಿ ಬಂದಾಗಲೇ ತೂರಿ ಕೊಳ್ಳಬೇಕು.
ಗುಡಕ್ಕೆ ಗುಡ್ಡ ಅಡ್ಡ ಉಂಟು.
ಗುಬ್ಬಿ ಮೇಲೆ ಬ್ರಹ್ಮಾಸ್ತವೇ.
ಗುರುವಿನಂತೆ ಶಿಷ್ಯ ತಂದೆಯಂತೆ ಮಗ.
ಗೇಣು ತಪ್ಪಿದರೆ ಮಾರು ತಪ್ಪುವದು
ಗೇಣೆಗೆ ತಪ್ಪಿದರೆ ಮಾರಿಗೆ ತಪ್ಪಿ ಊರಿಗೆ ತರಿಸಿದಾ.
ಗೋಮುಖದ ವ್ಯಘ್ರು.
ಗಂಜಿ ಬಿಸಿಯಾದರೆ ಉಪ್ಪಿನ ಕಾಯಿ ಕಚ್ಚಿದ ಹಾಗೆ.
ಗಂಡನಿಗೆ ಹೊರಸು ಆಗದು ಹೆಂಡತಿಗೆ ನೆಲ ಆಗದು
ಗಂಡ ಪಟ್ಟೆ ತರುತ್ತಾನೆಂದು ಇದ್ದ ಬಟ್ಟೆ ಸುಟ್ಟಳಂತೆ.
ಗಂಡ ಪಟ್ಟೆ ತರುತ್ತಾನೆಂದು ಇದ್ದ ಸೀರೆ ಸುತ್ತಳಂತೆ.

ಚ

ಚರ್ಮ ತೊಳೆದರೆ ಕರ್ಮ ತಪ್ಪಿತೇ.
ಚಳಿಗೆ ಇಲ್ಲದ ಕಂಬಳಿ ಮೆಳೇ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದರೇನು ಮುಳ್ಳಿನ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ಧರೇನು.
ಚಿನ್ನದ ಚೂರಿ ಎಂದುಉ ಕುತ್ತಿಗೆ ಕೊಯಿಸಿ ಕೊಳ್ಳ ಬಹುದೇ.
ಚಿಂತೆಯೇ ಮುಪ್ಪು ಸುಕವೇ ಯೌವನ.
ಚೇಳಿನ ಮಂತ್ರ ತಿಳಿಯದವ ಹಾವಿನ ಗುದ್ದಿನಲ್ಲಿ ಕೈ ಹಾಕಿದ.
ಚೋಟು ಉದ್ದ ಮಗುವುಗೆ ಗೇಣು ಉದ್ದ ಕುಲಾವಿ.

ಜ

ಜಗದೀಶ್ಯರನ ದಯೆಯಿದ್ದರೆ ಜಗತ್ತೆಲ್ಲಾ ನನ್ನದು
ಜಗಲಿ ಹಾರಿ ಗಗನ ಹಾರಬೇಕು.
ಜನ ವಾಕ್ಯಂ ಜನಾರ್ಧನ.
ಜಾಗ ನೋಡಿ ಪಾಗ ಹಾಕಬೇಕು.
ಜಾಣ ಕೆಲ್ಲ ತಿಂದು ಹೆಡ್ಡನ ಬಾಯಿಗೆ ಒರಸಿದಂತೆ.
ಜಾಲಿ ಬಿತ್ತಿದರೆ ಕಾಲಿಗೆ ಮೂಲ.
ಜೋಗಿಗೆ ಜೋಗಿ ತಬ್ಬಿದರೆ ಮೈ ಎಲ್ಲಾ ಬೂದಿ.

ಠ

ಠಾಣ್ಯದಲ್ಲಿದ್ದರೆ ಮಾನ್ಯ.

ಡ

ಡೊಣ್ಣೆ ಹಿಂಡಿದರೆ ಎಣ್ಣೆ ಬರುವದೇ.

ತ

ತಚ್ಧನ ಸಂಗಡ ಬಾಳುವದಕ್ಕಿಂತ ಹುಚ್ಚನ ಸಂಗಡ ಬೀಳುವದು ವಾಸಿ.
ತಟಸ್ಥನಾದವನಿಗೆ ತಂಟೆ ಏನು.
ತಣ್ಣೀರಾದರೂ ತಣಿಸಿ ಕುಡಿಯಬೇಕು.
ತನಗಲ್ಲದ ಕಣ್ಣು ಹೂಟ್ಟಿದರೇನು ಸೀರಿದರೇನು?
ತನಗೆ ತಾನೇ ತಲೆಗೆ ಎಣ್ಣೆ.
ತನುವರಿಯದ ನೋವಿಲ್ಲಾ, ಮನವರಿಯದ ಪಾಪವಿಲ್ಲಾ, ಶಿವನರಿಯದ ಸಾವಿಲ್ಲಾ.
ತನ್ನ ಕಾಲಡಿಯಲ್ಲಿ ಕೊಳೆಯುವ ಕುಂಬಳಕಾಯಿ ಕಾಣದೆ ಪರರ ಸಾಸಿವೆ ಹಕ್ಕಿದನಂತೆ.
ತನ್ನಕ್ಕನ ಅರಿಯದವಳು ನೆರೆಮನೆಯ ಬೂಮ್ಮಕ್ಕನ ಬಲ್ಲಳೇ.
ತನ್ನ ತಾನರಿತರೆ ತಾನಾದಾನು ತನ್ನ ತಾಮರೆತರೆ ತಾಹೋದಾನು.
ತನ್ನ ತೋಟದಲ್ಲಿ ತಾನು ಕೈ ಹೇಗೆ ನೀಸಿದರೇನು
ತನ್ನ ಬೆನ್ನು ತನಗೆ ಕಾಣದ ಗುರುಗುಂಜಿಗೆ ಕಪ್ಪು ಕಾಣದು.
ತನ್ನ ಮರಿ ಹೊನ್ನ ಮರಿ ಪರರ ಮರಿ ಕಾಗೆ ಮರಿ.
ತನ್ನ ಹೊಟ್ಟೆ ತಾನು ಹೊರದವನು ಮುನ್ನಾರ ಸಲಹುವನು.
ತಲೆ ಗಟ್ಟ ಎಂದು ಕಲ್ಲಾ ಹಾಯಬಾರದು.
ತಲೆ ಚನ್ನಾಗಿದ್ದರೆ ಎತ್ತ ಬೇಕಾದರೂ ತುರುಬು ಕಟ್ಟ ಕೊಳ್ಳಬಹುದು.
ತಾ ಕಳ್ಳ ನಾದರೆ ಪರರ ನಂಬಾ.
ತಾ ಕಳ್ಳೆ ಆದರೆ ಪರರ ನಂಬಳು.
ತಾಗದೆ ಬಾಗದು ಬಿಸಿಯಾದಗೆ ಬೆಣ್ಣೆ ಕರಗದು.
ತಾಗಿ ಬಾಗುವ ಮುನ್ನ ಬಾಗಿ ನಡೆವುದೇ ಲೇಸು.
ತಾನಾಗಿ ಬೀಳುವ ಮರಕ್ಕೆ ಕೊಡಲಿ ಯಾಕೆ?
ತಾನು ಕದಿಯಲಲ್ಲಾ ಅರಸಗೆ ಅಂಜಲಿಲ್ಲಾ
ತಾನು ಗರ್ತಿಯಾದರೆ ಸೂಳೆ ಗೇರಿಯಲ್ಲಿ ಮನಕಟ್ಟು.
ತಾನು ನಟ್ಟ ಬೀಳು ತನ್ನ ಎದೆಗೆ ಹಂಬಿತು.
ತಾನು ಬೂದಿ ತಿನ್ನುತ್ತಾನೆ ಪರರಿಗೆ ಹಿಟ್ಟು ಕೊಟ್ಟಾವ?
ತಾನು ಮಾಡಿದ ರೊಟ್ಟಿ ತಲೆಗೆ ಬಡಿಯಿತು.
ತಾನು ಮಾಡಿದ್ದು ಉತ್ತಮ, ಮಗ ಮಅಡಿದ್ದು ಮಧ್ಯಮ, ಆಳು ಮಾಡಿದ್ದು ಹಾಳು.
ತಾನು ಹಿಡಿದ ಮೊಲಕ್ಕೆ ಮೂರೇ ಕಾಲು.
ತಾನೂ ಕುಡಿಯ ಕುಡಿಯುವವನಿಗೂ ಬಿಡ.
ತಾನೆದ್ದು ಜೇಯಬೇಕು ಬಾನ ಹರಿದು ಬೀಳಬೇಕು.
ತಾಯಿ ತಲೆ ಒಡೆದರೂ ಲೋಕ ಎರಡು ಪಕ್ಷ.
ತಾಯಿಯನ್ನು ನೋಡಿ ಮಗಲನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊ, ಹಾಲು ನೋಡಿ ಎಮ್ಮೆ ತೆಗೆದುಕೊ.
ತಾಳಿದವ ಬಾಳ್ಯಾನು.
ತಿನ್ನುವನಕ ಡೊಂಬರಸನ್ನೆ ತಿಂದಮೇಲೆ ಪಾರಣ ವೇಷ.
ತುತ ಕಟ್ಟದ ಮೇಲೆ ಮಠದ ಭೋಜನವೇಕೆ.
ತುತ್ತ ಕದ್ದವ ಎತ್ತು ಕದಿಯದೆ ಬಿಟ್ಟಾನೇ
ತುತ್ತು ಹೆತ್ತಾಯಿಯ ಮರೆಸಿತು ತಾಂಬ್ರದ ದುಡ್ಡು. ತಾಯಿ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಮರೆಸಿತು.
ತುಂಟ ಕುದುರೆಗೆ ಗಂಟು ಲಗಾಮು.
ತುಂಡಿಲ್ಲದವನಿಗೆ ತುಂಟನ ಭಯವೇನು?
ತುಂಡು ದೇವರಿಗೆ ಪುಂದು ಪೂಜಾರಿ.
ತುಂಬಿದ ಕೊಡ ತಡೆದೀತು ಅರೆ ಕೊಡ ಬಡೆದೀತು.
ತುಂಬಿದ ಕೊಡ ತಳುಕುವುದಿಲ್ಲ.
ತೋಳ ಕುಣೆಗೆ ಬಿದ್ದರೆ ಆಳಿಗೆ ಒಂದು ಕಲ್ಲು.
ತಂಗಳು ಉಂಡ ಬಡ್ಡಿ ಗಂಡನ ಹಸಿವೆ ಬಲ್ಲಳೇ?
ತಂತ್ರಗಾರನನ್ನು ಕುತಂತ್ರಗಾರ ಜಯಿಸಿದ.

ದ

ದಣಿದ ಎತ್ತೆಗೆ ಮಣುವೇ ಭಾರ.
ದಾಹ ಹತ್ತಿದವನಿಗೆ ಹತ್ತಿ ಕುಡಿವುದಕ್ಕೆ ಕೊಟ್ಟ ಹಾಗೆ.
ದಿಕ್ಕಿಲ್ಲದ ಮನುಷ್ಯನಿಗೆ ದೇವರೇ ಗತಿ.
ದೀವಟಿಗೆಯ ಮುಂದೆ ದೀಪವೇ.
ದುಡ್ಡಿಗೆ ನೂರು ಕುರುಳು, ಸುಟ್ಟು ಕೊಂಡು ಸಾಯುವವರ್ಯರು.
ದುಷ್ಟಾತ್ಮರಾದವರ ಬಿಟ್ಟು ಕಳೆ ಮನವೇ
ದೂರಕ್ಕೆ ಬೆಟ್ಟ ನುಣ್ಣಗೆ.
ದೂರದ ನಯ ಕಲ್ಲಿಗಿಂತ ಸಮಿಪದ ಗೋರ್ಕಲ್ಲೇ ಲೇಸು.
ದೇವರ ಕಡೆಗೆ ಕೈ ಮನೆ ಕಡೆಗೆ ಮೈ.
ದೇವರು ಕೊಟ್ಟರೂ ಪೂಜಾರಿ ಬಿಡಾ.
ದೊಡ್ಡವನು ತಿಂದರ ಮದ್ದಿಗೆ ತಿಂದ,ಬಡವೆನು ತಿಂದರೆ ಹೊಟ್ಟೆ ಇಲ್ಲದೆ ತಿಂದ.
ಧರ್ಮಕ್ಕೆ ಕೊಟ್ಟ ಎಮ್ಮೆಯ ಹಲ್ಲು ಹಿಡಿದು ನೋಡುವರೇ.
ಧರ್ಮಕ್ಕೆ ಕೊಟ್ಟ ಧಟ್ಟ ಹಿತ್ತಲಿಗೆ ಹೋಗಿ ಮೊಳಾ ಹಾಕಿ ನೋಡಿದ.
ಧೈರ್ಯ ಉಂಟಾದವಗೆ ದೈವ ಸಹಾಯ ಉಂಟು.
ಧೋತ್ರ ದೊಡ್ಡದಾದರೆ ಗೋತ್ರ ದೊಡ್ಡದೇ.

ನ

ನಚ್ಚಿದ ಎಮ್ಮೆ ಕೋಣನಾಯಿತು.
ನಡುಗುವವನಮೇಲೆ ಸತ್ತ ಹಾವು ಬಿದ್ದ ಹಾಗೆ.
ನತ್ಯ ಹೋದರೆ ನುಚ್ಚಿಗೆ ಸಮ.
ನಮ್ಮ ಗಡ್ಡವೇ ಗಡ್ಡ ಪರರ ಗಡ್ಡ ಇವ್ವಣ ವಡ್ಡ.
ನಯವಿದ್ದಲ್ಲಿ ಭಯ ವಿಲ್ಲ.
ನಯಶಲಿ ಯಾದವ ಜಯಶಾಲಿ ಯಾದಾನ.
ನರಕಕ್ಕೆ ನವದ್ಯಾರ ನಾಕಕ್ಕೆ ಒಂದೇದ್ಯಾರ.
ನರ್ಮದೆಗೆ ಹೋದರೆ ಕರ್ಮ ತಪ್ಪೀತೇ.
ನವಿಲು ಕುಣಿಯುತ್ತದೆಂತ ಕೆಂಂಬೋತ ಕುಣಿಯಿತು.
ನಳಚಕ್ರವರ್ತಿಯಾದರೂ ಅಳಿವು ತಪ್ಪಲಿಲ್ಲ.
ನಾಗಮಲ್ಲಿಗೆ ಹೂವು ವೂಗವಾದೀತೇ.
ನಾಚಿಕೆ ಇಲ್ಲದವರ ಕಂಡರೆ ಆಚೆಗೆ ಹೋಗಬೇಕು.
ನಾಡಿಗೆ ಇಬ್ಬರು ಅರಸುಗಳಾದರೆ ಕೇಡು ಒಪ್ಪುದು ರಪ್ಪದು.
ನಾನೂ ನಾಯಕ ನೀನೂ ನಾಯಕ ದೋಣಿ ಒತ್ತುವ ಡೊಣ್ಣಪ್ಪ.
ನಾನೊಂದೆಣಿಸಿದರೆ ದೈವವೊಂದೆಣೆಸಿತು.
ನಾಯಿಗೆ ಕೆಲಸವಿಲ್ಲ ಕೂಡಿರಲಿಕ್ಕೆ ಸಮಯವಿಲ್ಲ.
ನಾಯಿ ಬೊಗಳಿದರೆ ದೇವಲೋಕ ಹಾಳಾದೀತೇ.
ನಾಯಿಯ ಬಾಲ ನಳಗೇಲ ಹಾಕಿದರೆ ಡೋಂಕು ಬಿಟ್ಟೀತೇ.
ನಾಳೆ ಎಂಬುದು ಗಣಪತಿಯ ಮದುವೆ.
ನಿತ್ಯ ದರಿದ್ರಗೆ ನಿಶ್ಚಿಂತೆ.
ನಿದ್ದೆಬಂದವವನನ್ನು ಎಬ್ಬಿಸಬಹುದು ಎಚ್ಚರಇದ್ದವನನ್ನು ಎಬ್ಬಿ ಸಕೂಡದು.
ನಿನಗೆ ಕೋಪ ವಾದರೆ ನನಗೆ ಸಂತೋಷ.
ನಿನ್ನ ಜುಟ್ಟು ನನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿದೆ.
ನಿಮ್ಮ ನಿಮ್ಮ ಸ್ನೇಹ ನನ್ನ ಕೊಟ್ಟು ಕೋಡು.
ನೀತಲ್ಲಿ ಬರದ ಬರಹದ ಹಾಗೆ.
ನೀರಿನ ಮೇಲಣ ಗುಳ್ಳೆಯ ಹಾಗೆ.
ನೀರುಳ್ಳಿಯವನ ಸಂಗಡ ಹೋರಾಟಕ್ಕೆ ಹೋದರೆ ಮೋರೆಯೆಲ್ಲಾ ನಾರದೇ.
ನೂರು ಮಂದಿ ವೂಂಡರು ಕೂಡಿ ಓಂದು ಕರಾ ಕಟ್ಟಲಿಲ್ಲ.
ನೂರು ಹಾರಿ ಹೋಯಿತು ಎರಡು ಬೆರಸಿ ಬಂತು.
ನೆರೆಮನೆ ಹಾಳಾದರೆ ಕರುಗಳು ಕಟ್ಟೇನು.
ನೋಟ ನೆಟ್ಟಗಿದ್ದರೆ ಕಾಟ ಹೇಗೆ ಬಂದೀತು.
ನೋಡಿಕೋತಾ ಹೋದರೆ ಮದುವೆ ಹೆಂಡತಿ ಕುರುಡಿ.
ನೋಡಿ ನಡೆವನಿಗೆ ಕೇಡು ಬಾರದು.
ನೋಡಿ ಬರೆದರೆ ಪರರ ಅನ್ನ ತಿಂದಿತು ನೋಡದೆ ಬರೆದರೆ ತನ್ನ ಅನ್ನ ತಿಂದಿತು.
ನೋಯುವ ಕಾಲ ತಪ್ಪಿದರೂ ಸಾಯುವ ಕಾಲ ತಪ್ಪದು.

ಪ

ಪಡಿಗೆ ಬಂದವನಿಗೆ ಕಡಿ ಅಕ್ಕಿ ಆಗದೇ.
ಪರಡಿಯ ರುಚಿ ಕರಡಿಗೆ ತಿಳದೀತೇ.
ಪಾಪ ಪ್ರಕಟ ಪುಣ್ಯ ಗೋಪ್ಯ.
ಪಾಪಿ ಹೋದಲ್ಲಿ ಪಾತಾಳ.
ಪಂಜರದಲ್ಲಿ ಕಾಗೆ ಇಟ್ಟರೆ ಪಂಚಮ ಸ್ಯರ ಕೊಟ್ಟೀತೇ.
ಫಲಕ್ಕೆ ತಕ್ಕ ಬೀಜ ನೆಲಕ್ಕೆ ತಕ್ಕ ನೀರು.

ಬ

ಬಕ ಧ್ಯಾನದಂತೆ.
ಬಗ್ಗಿದವನಿಗೆ ಒಂದು ಗುದ್ದು ಹೆಚ್ಚು.
ಬಟ್ಲು ಮುರಿದು ಕಂಚು ಮಾಡಿದ.
ಬಡವನ ಸಿಟ್ಟು ದವಡೆಗೆ ಮೂಲ.
ಬಡವರ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಬಂಗಡೆ ಮೀನು ಕಜ್ಜಾಯ.
ಬತ್ತಿ ನೂಕಲಾರದ ಬಂಟ ದಳ ಬಡಿಸ್ಯಾನೇ.
ಬಲ್ಲವರ ಮಾತು ಬೆಲ್ಲ ಸವದಂತೆ.
ಬಸವನ ಹಿಂದೆ ಬಾಲ.
ಬಾಡಿಗೆ ಎತ್ತು ಎಂದು ಬಡಿದು ಬಡಿದು ಹೂಡ ಬಾರದು.
ಬಾನ ಹರಿದು ಬೀಳುವಾಗ ಅಂಗೈ ಒಡ್ಡಿದರೆ ತಡದೀತೇ.
ಬಾಯಾರಿದಾಗ ಬಾವಿ ತೋಡಿದ ಹಾಗೆ.
ಬಾಯಿ ಇದ್ದರೆ ಮಗ ಬದುಕ್ಯಾನು.
ಬಾಯಿಯಲ್ಲಿ ಬಸಪ್ಪ ಹೊಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ವಿಷೆಪ್ಪ.
ಬಾಯಿಯಲ್ಲಿ ಬೆಲ್ಲ ಕರುಳು ಕತ್ತರಿ.
ಬಾಳುವ ಮನೆಗೊಂದು ಬೊಗಳುವ ನಾಯಿ.
ಬಾಳೇ ಹಣ್ಣಿಗೆ ಗರಗಸ ವೇಕೆ.
ಬಿತ್ತುವಾಗ ಮಲಗಿದರೆ ಕೊಯ್ಯುವಾಗ ಹಗುರವಾಯಿತು.
ಬಿಸಿ ಪರಮಾನ್ನದಲ್ಲಿ ಸಿಟ್ಟುಕೊಂಡ ಮಗ ಮೊಸರನ್ನು ಊದಿತು.
ಬಿಸಿಯ ತೋರಿದ ಬೆಕ್ಕು ಒಲೆಯ ಬಳಿಯ ಸೇರದು.
ಬಿಸಿಲು ಬಂದ ಕಡೆಗೆ ಕೊಡೆ ಹಿಡಿ.
ಬೀಜಕ್ಕೆ ತಕ್ಕ ಫಲ.
ಬುದ್ಧಿ ಬಲ್ಲಾದನವನಿಗೆ ಮನ ಎಲ್ಲಾ ಸೌದೆ.
ಬೂರುಗದ ಮರವನ್ನು ಗಿಣಿ ಕಾದ ಹಾಗೆ.
ಬೆಕ್ಕಿಗೆ ಆಟ ಇಲಿಗೆ ಪ್ರಾಣ ಸಂಕಟ.
ಬೆಕ್ಕಿಲ್ಲದ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇಲಿ ಲಾಗ ಹೊಡೆಯಿತು.
ಬೆಕ್ಕು ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ಹಾಲು ಕುಡಿದರೆ ಹೊಕ್ಕವರಿಗೆ ಕಾಣದೇ.
ಬೆಟ್ಟಾ ಅಗಿದು ಇಲಿ ಹಿಡಿದ.
ಬೆರಳು ತೋರಿಸಿದರೆ ಕೈ ನುಂಗುತ್ತಾನೆ.
ಬೆಲ್ಲವಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಬೆಲ್ಲದಂಥಾ ಮಾತು ಇಲ್ಲವೆ.
ಬೆಳಗಿಂದ ರಾಮಾಯಣ ಕೇಳಿ ಸಿತೆಯೂ ರಾಮನೂ ಏನಾಗ ಬೇಕೆಂದ ಹಾಗೆ.
ಬೆಳೇ ಸಿರಿ ವೂಳೆಲೇ ಕಾಣುವದು.
ಬೆಂಕಿ ಇದ್ದಲ್ಲಿ ಬೆಳಕು ನೀರಿದ್ದಲ್ಲಿ ಕೆಸರು.
ಬೇವೂರ ಲಾಭಕ್ಕಿಂತ ಇದ್ದ ಊರ ನಷ್ಟ ಲೇಸು.
ಬೋರೇ ಗಿಡದಲ್ಲಿ ಕಾರೆ ಹಣ್ಣಾದೀತೇ.
ಬಂದ ದಿವಸ ನೆಂಟ, ಮರು ದಿವಸ ಬಂಟ ಮೂರನೇ ದಿವಸ ಕಂಟ.
ಬಂದದ್ದು ಬಿಡ ಬಾರದು ಬಾರದ್ದು ಬಯಸ ಬಾರದು.
ಬಂದದ್ದೆಲ್ಲಾ ಬರಲಿ ಗೋವಿಂದನ ದಯೆ ಒಂದಿರಲಿ.
ಬಂದ ಹಾಗೆಯೇ ಹೋಯಿತು.

ಭ

ಭಲರೇ ಬೋನಗಿತ್ತಿ ಅಂದರೆ ಮೈ ಎಲ್ಲಾ ಆಮ್ರ.
ಭಾರ್ಯ ರೂಪವತೀ ಶತ್ರು.
ಭೋಗಿಗೆ ಯೋಗಿ ಮರುಳು ಯೋಗಿಗೆ ಭೋಗಿ ಮರುಳು.

ಮ

ಮಗ್ಗುಲಲ್ಲಿ ಶಿಶು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಹಗಲೆಲ್ಲಾ ಹುಡುಕಿದಳು.
ಮಟ್ಟು ತಿಳಿಯದೆ ಮಾತಾಡ ಬಾರದು.
ಮಣ್ಣಿನ ಕಾಲು ನೀರಿಗೆ ಆಗದು ಮರದ ಕಾಲು ಬೆಂಕಿಗೆ ಆಗದು.
ಮತ್ತನಾದವನ ಹತ್ತಿರ ಕತ್ತಿ ಇದ್ದರೇನು.
ಮನಸ್ಸಿನಂತೆ ಮಹಾದೇವ.
ಮನೆ ಕಟ್ಟದವನೇ ಬಲ್ಲ ಮದುವೆ ಮಾಡಿದವನೇ ಬಲ್ಲ.
ಮನೆಗೆ ಮಾರಿ ಪರೋಪಕಾರಿ.
ಮನೆ ಮುರಿದರೆ ಕಟ್ಟಬಹುದು ಮನ ಮುರಿದರೆ ಕಟ್ಟಲು ನಲ್ಲಾ.
ಮನೆಯ ದೀಪವೆಂದು ಮುದ್ದಿಟ್ಟರೆ ಗಡ್ಡ ಮೀಸೆ ಸುಟ್ಟತು.
ಮಮತೆಯಿಂದ ಕೊಟ್ಟದ್ದು ಅಮೃತ.
ಮರ ಹತ್ತಿದವನ ಕಾಲು ಕೆಳಗೆ.
ಮಲ್ಲಿಗೆ ಹೂವಿನಿಂದ ಬಾಳೆ ಹಗ್ಗ ಪಾವನವಾಯಿತು.
ಮಳಲಿನಿಂದ ತೈಲ ತೆಗೆದ ಹಾಗೆ.
ಮಳೆಗೆ ಹೆದರಿ ಹೊಳೆಯಲ್ಲಿ ಹಾರಿದಾ.
ಮಳೆ ನೀರು ಬಿಟ್ಟು ಮಂಜಿನ ನೀರಿಗೆ ಕೈಯೊಡ್ಡಿದನಂತೆ.
ಮಾಡ ಬಾರದ್ದನ್ನು ಮಾಡಿದರೆ ಆಗ ಬಾರದ್ದು ಆಗುವದು.
ಮಾಡಿದ ಪಾಪಕ್ಕೆ ಮನವೇ ಸಾಕ್ಷಿ ತೋಡಿದ ಭಾವಿಗೆ ಜಲವೇ ಸಾಕ್ಷಿ.
ಮಾಡಿದ್ದು ಆಟ ಆಗದ್ದು ಕಾಟ.
ಮಾಡಿದ್ದು ಉಣ್ಣೊ ಮಹಾರಾಯಾ.
ಮಾಡುವದು ದುರಾಚಾರ ಮನೆಯ ಮುಂದೆ ವೃಂದಾವನ.
ಮಾಡೋದಕ್ಕಿಂತ ಆಡೋದು ಸುಲಭ.
ಮಾಣಿಕ ಮಸೀ ಅರಿವೆಯಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟದಹಾಗೆ.
ಮಾತು ಬಲ್ಲವಗೆ ಜಗಳವಿಲ್ಲ ಊಟ ಬಲ್ಲವಗೆ ರೋಗವಿಲ್ಲ.
ಮಾತು ಬಾರದಿದ್ದರೆ ಸುಮ್ಮನಿರುವವ ಜಾಣ.
ಮಾತು ಮನೆವಾರ್ತೆಗೆ ಕೇಡು ತೂತು ಮಡಿಕೆಗೆ ಕೇಡು.
ಮಾನ ಹೋದ ಮೇಲೆ ಮರಣ ಆದ ಹಾಗೆ.
ಮುಗ್ಗಿದವ ಹಿಗ್ಗ್ಯಾನು.
ಮುತ್ತಿನ ಚವು ಕತ್ತೆಗೆ ತಿಳಿದೀತೇ.
ಮುತ್ತು ಕೆಟ್ಟರೆ ಭತ್ತಕ್ಕಿಂತ ಕಡೆಯೇ.
ಮುಳ್ಳಿನಿಂದ ಮುಳ್ಳು ತೆಗೆಯ ಬೇಕು.
ಮುಂದಣ ಬುದ್ಧಿ ತಪ್ಪಿದರೆ ಮೂರು ದಾರಿ ಮಣ್ಣು.
ಮೂಡಣ ಸಂತೆಗೆ ಹೋಗ ಬೇಡ ಮುಂಡೆ ಮಗಳನ್ನು ತರಬೇಡ.
ಮೂರು ವರ್ಷದ ಬುದ್ದಿ ನೂರು ವರ್ಷದ ತನಕ.
ಮೂರ್ಖಗೆ ಹೇಳಿದ ಬುದ್ಧಿ ಘೋರ್ಕಲ್ಲ ಮೇಲೆ ಹೊಯಿದ ಮಳೆ.
ಮೂರ್ತಿ ಸಣ್ಣದಾದರೂ ಕೀರ್ತಿ ದೊಡ್ಡದು.
ಮೂವರೆ ಕಿವಿಗೆ ಮುಟ್ಟದ್ದು ಮೂರು ಲೋಕಕ್ಕೆ.
ಮೆಚ್ಚಿದವನಿಗೆ ಮಸಣ ಸುಖ.
ಮೆಚ್ಚಿದ ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ಮರನ ಓಲೆ ಸಾಕು.
ಮೆಟ್ಟದಾಕ್ಷಣ ಘಟ್ಟ ತಗ್ಗೀತೇ.
ಮೆಟ್ಲುಗಲ್ಲು ಚಿನ್ನವಾದರೆ ನಿನಗೆ ಅರೆವಾಸಿ ನನಗೆ ಅರೆವಾಸಿ.
ಮೆದ್ದು ನೋಡು ಮದ್ದಿನ ಗುಣ.
ಮೈರ ವಿದ್ದವಿನಿಂದ ಕ್ಷೌರಾ ಮಾಡಿ ಕೊಂಡ ಹಾಗೆ.
ಮೋಟು ಮರ ಗಾಳಿಗೆ ಮಿಂಡ.
ಮೋರೆ ಕಂಡರೆ ಮನಸ್ಸು ತಿಳಿದೀತೇ.
ಮೌನಂ ಸರ್ವತ್ರ ಸಾಧನಂ.
ಮಂಗನ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಮಾಣಿಕ ಕೊಟ್ಟ ಹಾಗೆ.
ಮಂಗನ ಪಾರು ವತ್ಯ ಹೊಂಗೇ ಮರದ ಮೇಲೆ.
ಮಂಡೆ ಮಾಸಿತು ಅನ್ನುವವರಿದಾರೆ ಎಣ್ಣೆ ಇಕ್ಕುವವರಿಲ್ಲ.

ಯ

ಯಥ ರಾಜಾ ತಥಾ ಪ್ರಜಾ.
ಯಾವ ಕಾಲ ತಪ್ಪಿದರೂ ಸಾಯುವ ಕಾಲ ತಪ್ಪದು.

ರ

ರಾವಣನ ಹೊಟ್ಟೆಗೆ ಆರೆ ಕಾಸಿನ ಮಜ್ಜಿಗೆ.

ಲ

ಲಂಘನಂ ಪರಮೌಷಧೊ.

ವ

ವಾವ ರಾಯನಿಗೆ ರಾಜ್ಯವಾದರೂ ರಾಗಿ ಬೀಸೋದು ತಪ್ಪದು.
ವಿದ್ಯಾದನಂ ಸರ್ವಧನೇಮ ಪ್ರಧಾನಂ.
ವಿಧ ತಿಳಿದವನಾದರೊ ವಿಧಿ ಬಿಡದು.
ವಿನಾಶ ಕಾಲೇ ವಿಪರೀತ ಬುದ್ಧಿ.

ಶ

ಶರಣ ಗುಣ ಮರಣದಲ್ಲಿ ನೋಡು.
ಶೀಲವಂತರ ಓಣಿಯಲ್ಲಿ ಕೋಳಿ ಮಾಯೆ ಯಾಯಿತು.
ಶೀಸದ ಉಳಿಯಲ್ಲಿ ಶೈಲ ವೊಡಿಯ ಬಹುದೇ.
ಶುಭಸ್ಯ ಶೀ‍ಘಂ.
ಶೋಧಿಸಿ ನೋಡಿದರೆ ಸುಣ್ಣವೆಲ್ಲಾ ಹೊಲಸು.
ಶ್ಯಾನ ಭೋಗರ ಸಂಬಳ ಸಂತೋ ಕೇಳ ಬೇಡಾ.
ಸಣ್ಣ ತಲೆಗೆ ದೊಡ್ಡ ಮುಂಡಾಸು.

ಸ

ಸತ್ತ ಎಮ್ಮೆಗೆ ಹತ್ತು ಹಾನೆ ಹಾಲು.
ಸತ್ತ ಕುರಿ ಕಿಚ್ಚಗೆ ಅಂಜೀತೇ.
ಸತ್ತಮೇವ ಜಯತೇ.
ಸತ್ಯವಿದ್ದರೆ ಎತ್ತಲೂ ಭಯವೆಲ್ಲ.
ಸಮಯಕ್ಕಾಗದ ಅರ್ಧ ಸಹಸ್ರವಿದ್ದರೂ ವ್ಯರ್ಧ.
ಸಮಯಕ್ಕಾದವನೇ ನಂಟ ಕೆಲನಕ್ಕೊದಗಿದವನೇ ಬಂಟ.
ಸರಿಮನೆಯಾಕೆ ಸರಿಗೆ ಹಾಕಿ ಕೊಂಡರೆ ನರೆಮನೆಯಾಕೆ ಉರ್ಲು ಹಾಕಿ ಕೊಳ್ಳ ಬೇಕೇ.
ಸಾಧಿಸಿದರೆ ಸಬಳಾ ನುಂಗ ಬಹುದು.
ಸಾಯದಿದ್ದರೆ ಸಾವಿರ ಸೋಜಿಗ ಕಂಡೇನು.
ಸಾರಿ ದೂರಿ ಕೊಂದರೆ ಪಾಪವಿಲ್ಲ.
ಸಾಲವೋ ಶೂಲವೋ.
ಸಾವಿರ ಕುದುರೆಗೆ ಸರದಾರನಾದರೂ ಮನೆ ಹೆಂಡತಿಗೆ ಕಾಸ್ತಾರ.
ಸಾವಿರ ಜನ ಹೋದ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಹುಲ್ಲೂ ಬೆಳೆಯದು.
ಸಾವಿರ ತನಕ ಸಾಲ ಅಮೇಲೆ ಲೋಲ.
ಸಾವಿರ ವರ್ಷವಾದರೂ ಸಾವು ತಪ್ಪದು.
ಸಿಟ್ಟು ತನಗೆ ಕೇಡು ಸಮಾಧಾನ ವರರಿಗೆ ಕೇಡು.
ಸುಖದ ಮೇಲೆ ದುಃಖ ದುಃಖದ ಮೇಲೆ ಸುಖ.
ಸುಮ್ಮನಿದ್ದರೆ ಒಡಂಬಟ್ಟಾ.
ಸೂರ್ಯನ ಮೇಲೆ ಸುರೇ ಚೆಲ್ಲಿದರೆ ಮೋರೇ ಮೇಲೆ ಬೀಳುವದು.
ಸೂಳೆಗೆ ಕೊಟ್ಟ ಹಣ ಸುಡುಗಾಡಿಗೆ ವೈದಹಣ.
ಸೂಳೆ ಬಾಗಲಿಗೆ ಆನೆ ಕಟ್ಟದರೆ ಸಿಂದ.
ಸೂಳೆ ಯಾರಿಗೆ ಹೆಂಡತಿ ಧೊರೆ ಯಾರಿಗೆ ಅಪ್ಪ.
ಸೋದರ ಅತ್ತೆಗೆ ಮೀಸೆ ಬಂದರೆ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಅನ್ನಿಸಿ ಕೊಂಡಾಳೇ.
ಸಂಕಟ ಬಂದರೆ ವೆಂಕಟರಮಣ.
ಸಂಕ ಮುರಿದಲ್ಲೇ ಸ್ಸಾನ.
ಸಂಗತಿ ದೋಷ ಕೊರಳಿಗೆ ದೊಣ್ಣೆ.

ಹ

ಹಗ್ಗಕ್ಕೆ ಹಾರದ ಮೂಳೆ ಸಗ್ಗಕ್ಕೆ ಹಾರೇನು ಅಂದ.
ಹಣ ಕಂಡರೆ ಹೆಣ ಬಾಯಿ ಬಿಡುತ್ತೆ.
ಹಣವಿದ್ದವನಿಗೆ ಗುಣವಿಲ್ಲಾ ಗುಣವಿದ್ದವನಿಗೆ ಹಣವಿಲ್ಲಾ.
ಹಣವಿಲ್ಲದವ ಹೆಣಕ್ಕಿಂತ ಕಡೆ.
ಹಣ್ಣು ಜಾರಿ ಹಾಲಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದ ಹಾಗೆ.
ಹಣ್ಣೆಲೆ ಉದುರುವಾಗ ಕಾಯೆಲೆ ನಗುವದು.
ಹಣ್ಣೆಂದು ಶಲಭ ದೀಪದ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದು ಸತ್ತ ಹಾಗೆ.
ಹತ್ತರ ಹುಲ್ಲು ಕಡ್ಡಿ ಒಬ್ಬನ ತಲೆ ಹೊರೆ.
ಹತ್ತು ಕಲ್ಲು ಎಸೆದರೆ ಓಂದಾದರೂ ತಗಲುವದು.
ಹತ್ತು ದುಡಿಯೋದು ನಿನ್ನಿಂದ ಮತ್ತೆ ನೋಡೋದು ನನ್ನಿಂದ.
ಹತ್ತು ಮಂದಿಯ ತಾಯಿ ಹೊಳೆಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದು ಸಾಯಿ.
ಹತ್ತು ಮಂದಿಯ ಮಾತು ಮೀರ ಬೇಡಾ ರಾಯರಿಗೆ ಬೇವರಿಗೆ ಸುಳ್ಳಾಡ ಬೇಡಾ.
ಹನಿ ಕೂಡಿ ಹಳ್ಳ ತೆನೆ ಕೂಡಿ ಭತ್ತ.
ಹಬೆಗೆ ತಾಖದೆ ಉರಿಯೊಳಗೆ ಬಿದ್ದಾ.
ಹರಿದದ್ದೇ ಹಳ್ಳ ಉಳಿದದ್ದೇ ತೀರ್ಥ.
ಹರಿಯುವವರೆಗೆ ಎಳೆಯ ಬಾರದು ಮುರಿಯಿವವರೆಗೆ ಬೊಗ್ಗಿಸ ಬಾರದು.
ಹಲವು ಸಮಗಾರರು ಕೂಡಿ ತೊಗಲು ಹದಾ ಕೆಡಿಸಿದರು.
ಹಲ್ಲಿದ್ದಾಗಲೇ ಕಡಲೇ ತೆನ್ನ ಬೇಕು.
ಹಸಿವಿಗೆ ಸಾಗರ ಬೇಡ ನಿದ್ದೆಗೆ ಹಾಸಿಗೆ ಬೇಡಾ.
ಹಳ್ಳಿ ಕುರುಬರಿಗೆ ಗಾತೇ ಮಾಣಿಕ್ಯ.
ಹಳ್ಳಿ ದೇವರಿಗೆ ಕೊಳ್ಳಿ ದೀಪ ಹಾಡಿ ದೇವರಿಗೆ ಸೂಡಿ ದೀಪ.
ಹಳ್ಳಿಯವರು ದೊಂಬಿ ಮಾಡಿದರೆ ಪೇಟೆಯವರು ದೇಡಾ ತೆತರು.
ಹಾಗದ ಕೋತಿ ಮುಪಾದ ಬೆಲ್ಲ ತಿಂದಿತು.
ಹಾಡಿದ್ದೇ ಹಾಡುವದು.
ಹಾದಿ ಜಗಳ ಹಣ ವಡ್ಡಕ್ಕೆ ಕೊಂಡ ಹಾಗೆ.
ಹಾಲಿದ್ದಾಗಲೇ ಹಬ್ಬಾ ಮಾಡು.
ಹಾಲು ಕಂಡಲ್ಲಿ ಬೆಕ್ಕು ಕೂಳು ಕಂಡಲ್ಲಿ ನಾಯಿ.
ಹಾವಿಗೆ ಹಾಲೆರೆದರೆ ತನ್ನ ವಿಷ ಬಿಟ್ಟೀತೇ.
ಹಾವಿನ ಕೂಡೆ ಕಪ್ಪೆಗೆ ಸರಸವೇ.
ಹಾಸಿಗೆ ಅರಿತು ಕಾಲು ನೀಡ ಬೇಕು.
ಹಾಳು ತೋಟಕ್ಕೆ ನೀರು ಹಾಕಿ ಬೀಳು ರೆಟ್ಟೆ ಬಿದ್ದು ಹೋಯಿತು.
ಹಿರಿಯಕ್ಕನ ಚಾಳಿ ಮನೆ ಮಂದಿಗಿಲ್ಲಾ.
ಹುಚ್ಚು ತಿಳಿಯಿತು ಒನಕೆ ತಾ.
ಹೆತ್ತವರಿಗೆ ಕೋಡಗ ಮುದ್ದು.
ಹೆಂಡತಿಯ ದೆಸೆಯವರು ಉಂಡರೋ ಕೇಳ ಬೇಡಾ
ಹೊಟ್ಟು ಕುಟ್ಟ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಗುಳ್ಳೆ.
ಹೊಲೆಯನ ಸಂಗ ಉಪ್ಪಿನ ಕಾಯಿಗೆ ಕೇಡು.
ಹಂಗಾಳಾದ ಮೇಲೆ ಮಂಗನ ಹಾಗೆ ಮಾಡಬೇಕು.
ಹಂದಿ ಹಾದವನಿಗೆ ಕಗ್ಗಲ್ಲು ಕಂಡರೆ ಭಯ.
ಹಂಸೇ ಹಾಗೆ ನಡಿಯಲಿಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಗುಬ್ಬಿ ಕುಪ್ಪಳಿಸಿಬಿತ್ತು.